Abu Simbel december 2011

 Abu Simbel december 2011

Op een van de meest mooie plekjes van de  aarde ontbijt ik. Het zonnetje schijnt en verwarmt me, terwijl de wind zo vroeg op de ochtend het toch nog wat fris maakt. Egypte en in dit geval Zuid Egypte is de plek waar ik me thuis voel. De palmboom ruist zachtjes door de wind en de palmbladeren wiegen licht. Vanaf het terras kijk ik op de ecologische tuin van de Nubian Lodge, die ligt er fris en vooral groen bij. Naast mij is een grote kater komen zitten en hij kijkt mij verwachtingsvol aan. Zoals altijd klets ik tegen beesten, zo ook deze morgen, waarbij wij samen een zeer boeiende conversatie hebben. Althans dat verbeeld ik mij natuurlijk. Af en toe valt er wat van mijn bord en mijn tafelgenoot laat het zich met smaak wel gevallen. Krijg toch een beetje de indruk dat het meer om het voedsel te doen is, dan om mijn gezelschap, maar het mag de pret niet drukken.
Mijn nachtrust is altijd goed in Abu Simbel. De lodge is gelegen aan de rand van het kleine dorp, waarbij het en volkomen stil is en aardendonker. Deeze ochtend wandel ik fris en monter de tempel. De wandeling duurt ongeveer een half uur en onderweg loop ik door de Nubian village, naar het tempelcomplex. Net voor ik de slagbomen bereik, komen de eerste bussen en busjes van het konvooi me tegemoet rijden. Allemaal mensen tijdens hun vakantie Egypte, waarbij zij nog steeds in konvooi vervoerd worden van Aswan naar Abu Simbel en vice versa. Om 04.00 vertrekken alle bussen en busjes naar Abu Simbel om vervolgens vanuit Abu Simbel weer om 10.00 uur dezelfde ochtend te vertrekken naar Aswan. Een rit van ruim 3 uur heen en 3 uur terug. Eenmaal in Abu Simbel aangekomen word je als toerist samen met nog honderden andere toeristen geëntertaind, door zeer talentvolle anderstalig sprekende gidsen. Dit alles voor een zeer kort bezoek aan overigens 2 prachtige tempels.
Wellicht dat het nu iets rustiger is dan anders, maar als ik alle bussen aan mij voor bij zie trekken, merk ik op dat het toch nog  behoorlijke kolonne is. Hoewel dit keer het voornamelijk wel wat kleinere busjes zijn in plaats van touringcars vol. Zo die gaan weer terug, denk ik en ik voel mijn enthousiase opborrelen en dan nu op naar de tempel!
Het is uitgestorven bij de shops waar ze souvenirs verkopen en ik neem het pad wat niet langs de souvenierwinkeltjes leidt. Die Egyptenaren leiden je zowel heen  als terug langs de vele winkeltjes, wat heel slim bedacht is, maar deze dame bedankt voor de eer.
Dit leidt uiteraard tot wat commotie aan de ander kant van de weg, maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Onverstoorbaar vervolg ik mijn pad, koop mijn ticket en maak nog een praatje met de Egyptische dame van de retirade.

Abu Simbel december 2011

Wanneer ik het tempelcomplex oploop is het enige wat ik hoor de wind. De schittering van het zonlicht op het  Nassermeer is adembenemend en het klotsen van het water zorgt ervoor dat mijn geest tot rust komt. Heel langzaam vervolg ik m'n weg naar beneden en geniet van het uitzicht, de stilte waarbij het water kabbelt tegen de rotsen.
 Abu Simbel december  2011

De tempel ligt prachtig in de zon en het tempelcomplex is echt volledig leeg. In eerste instantie kan ik mijn ogen bijna niet geloven. Wat een genot, ik laat het imposante bouwwerk volledig op me inwerken. Ondanks mijn lengte voel ik mij hier enorm klein en nietig. De foto's  die ik maak laten alleen maar het complex zien, geen toerist of gids erop te bekennen. Langzaam loop ik naar de entree van de tempel van Ramses de 2e,  de tempel is totaal verlaten, zelfs geen bewaker. Mijn hart maakt een sprongetje, als een kind zo blij ben ik. De enorme beelden aan beide zijden van de hal zijn imponerend, ik groet de beschermer van de tempel en Ramses  uiteraard.

 Ramses 2 Tempel Abu Simbel


Alle hoeken en gaten van de tempel zijn leeg en het is een feest om al die beelden en speciale plekken in de tempel te ervaren en te voelen. Aan het eind van de tempel blijf ik lange tijd staan voor de 4 grote beelden. Rechts naast Ramses  zit de god Ptah en links van zijn vrouw Nefertari bevindt zich mijn geliefde godin Sekhmet. Na enige tijd komt er toch een bewaker naar binnen om te zien wat ik daar aan het doen ben. Nadat we een praatje hebben gemaakt, laat hij me verder met rust.

 Ramses 2 tempel Abu Simbel

Nog meer geschenken vandaag, de andere kleinere tempel is eveneens verlaten. Ook hier geen bewaker te bekennen. In januari 2011 had ik nog een inspector die het me heel lastig maakte, want ik mocht niet " bidden" in de tempel. Lange tijd blijf ik nu in de tempel en " bid" . Ha ha denk ik na afloop,  hij moest eens weten. De afbeeldingen zijn prachtig en het is een genot om daar alleen in de tempel te zijn. Eenmaal buitengekomen zoek ik plek uit met goed uitzicht op het meer en mijmer daar nog lange tijd na. Het is een van m'n mooiste ervaringen geweest op dit anders altijd zo inmens  drukke tempelcomplex. Wanneer ik terugloop en mij inmiddels al op enige afstand van de tempel bevind, houdt een jonge man op de motor mij aan.
Hij lacht naar me en ik zie een rij parelwitte ontblootte tanden. Waar ik vandaan kom? Waarop ook ik mijn alleraardigste tandpastasmile laat zien en bedenk me  dat we samen zo in een commercial voor een leuk tandpastamerk kunnen.
Vanwaar de interesse? is mijn wedervraag. Die politieman daar en hij wijst naar een man ongeveer 25 meter achter mij, wil dat weten en hij spreekt geen Engels. Right.......en ik vervolg in het Engels  "Doe hem maar de hartelijke groeten van me en ook van mijn moeder en zeg hem maar dat een kopie van mijn paspoort op het plaatselijke politiebureau te vinden is." Hij vertaalt wat ik zeg in het Arabisch en
we kijken elkaar aan en we beginnen allebei te lachen een beteuterde politieagent in burger achterlatend.