Dahab & Sinaï januari 2012

Dahab vroeg in de ochtend januari 2012.

Een heerlijk plaatsje, waar de hippie sfeer nog hangt zoals wij die kennen van de jaren '60. De sfeer is vooral ontspannen en relaxed. Ondanks het feit dat het toerisme in Egypte in een diepe crisis verkeert, is een wandeling op de boulevard met de vele winkeltjes een aangename bezigheid. Hier kun je rustig wandelen. Op een enkeling na die mij zijn restaurant in probeert te lokken met verleidelijke blik en dito stem, word ik de goden zij gedankt met rust gelaten. De Rode Zee oogt aanlokkelijk en het ruisen van de zee is heerlijk, ontspant en maakt mijn geest leeg. Voor zover die al niet leeg was, want Egypte maakt me behoorlijk "hersenloos". Dit gaat hier makkelijker dan in het mentaal ingestelde Nederland.

De temperatuur van het water is 21 graden celcius, maar aangezien ik net 2 weken warme tot hete baden in de Westelijke Woestijn achter de rug heb, laat ik de Rode Zee maar voor wat ie is. Mij té koud, gaat natuurlijk nergens over, maar toch!

Misschien dat ik van de zomer eens een poging ga wagen, maar persoonlijk houd ik van warm tot heel warm. Dus verder dan genieten aan de zee in het zonnetje op één van de vele "lounge" terassen kom ik niet.

Dinosaurus Rock

Diepe indruk maakt de Sinaï op me. Inmiddels ben ik wel bekend met de nodige woestijn delen in Egypte, maar dit is dan toch weer een heel nieuw gedeelte voor me. Wanneer ik van Sharm el Sheikh vanaf de luchthaven naar Dahab rijd geniet ik van de bergen die aan weerzijden opdoemen en ik voel me klein en nietig. Het is prachtig! De energie voelt heel krachtig. De kleuren van de woestijn en de aarde zijn prachtig.

Wanneer ik er ben is het bijna volle maan en met Iris had ik afgesproken dat we met een aantal mensen de woestijn in zouden gaan voor een overnachting. Nu weet ik dat het enorm koud kan zijn, zeker in december of januari, want dat zijn de koudste maanden van Egypte. Mijn koffertje inpakkend met een heleboel kleren bedacht ik mij "waar begin ik aan?". Maar.......het was achteraf meer dan de moeite waard!

Volle Maan in Kreeft

Ooit een stel witte heksen bij elkaar gezien?? Humor hoor, want hoewel we allen heel verschillend zijn, zijn er wel een paar dingen die we gemeen hebben. We reizen nooit licht......allerlei atrributen behoren tot onze dagelijkse outfit, zoals diverse stenen in soorten en maten, veel kaarten, een Ankh, pendels en ook amuletten. Wat we gemeen hebben, is wel onze liefde voor de natuur en onder andere het werken met de energie van de maan.

Uit alle hoeken en gaten van de kleding, koffers en tasjes verschenen de attributen en die werden op een mooie plek neergelegd, om volledig op geladen te worden door de energie van de volle maan.

Voor ons werd gekookt en toen wij aan avonddis zaten stak er een wind op en ik kan je verzekeren dat is in de woestijn en in januari geen FEEST. Afzien dus...........spijt??? nog niet, maar het kwam wel even in mij op....zeker toen mij een beeld van een warm water bad uit Kharga voor het geestesoog opdoemde.....dus hebben wij het kamp maar opgebroken en een meer beschutte plek opgezocht. Daar zaten we dan , dik aangekleed en daar boven op nog eens een deken om ons tegen de koude te beschermen.

Hier nog een deel van het gezelschap.....

 

Het eten was heerlijk, met liefde gekookt en vooral smaakvol klaargemaakt. Zoals overigens de hele trip liefdevol was verzorgd. Zelfs in de spelonken van de rotsen stonden kaarsjes te branden. Heel sfeervol allemaal. Leuk om met je geliefde een romantische nacht door te brengen, maar dan wel in een ander deel van het jaar.

Over kaarsen gesproken dat brengt mij op de Candle Magic.Gewapend met gekleurde kaarsen, en wel zo gekleurd dat het pijn deed aan je ogen, zo fosforiserend van kleur waren ze. Gif groen, zuurstok roze, knalgeel, hemelsblauw maar dan zo hemels dat je ogen tot spleetjes moest knijpen en dan maar te zwijgen over het rood. Een kniesoor die erop let, maar de kaasrsen zorgden er wel voor dat ik een soort van slappe lach kreeg, bij het zien van dit kleurenspel. Het is al niet eenvoudig een beetje normale kaarsen te scoren hier in Egypte, laat staan gekleurde kaarsen. Met uit uitspreken van onze intenties en gebruik maken van de diverse etherische oliën sturen we de energie de kosmos in en laten we de kaarsen opbranden.

Ondanks de kou is het genieten met elkaar.

Wanneer de kaarsen opgebrand zijn en ons kampvuur zachtjes aan steeds minder wordt, is het tijd om te gaan slapen. Mijn nachthemd blijft fijn in het koffertje en ik trek nog wat meer lagen kleding over elkaar en een extra paar dikke sokken. Door de slaapzak, die nogal smalletjes is en door alle lagen kleding die ik aan heb inclusief winterjas, voel ik mij als een rolmops in een glazen pot die veel te krap is. Ook mijn hoofd pak ik in, want het is ijzig koud. Dan wordt het pas echt bal, iedereen is zo uitgelaten en het is een gewurm voor een ieder om in zijn slaapplek te komen. Eer dat iedereen in zijn woestijnmandje ligt, zijn de gekke opmerkingen niet van de lucht. De volle maan is zo sterk dat het lijkt of iemand vergeten is het licht uit te doen.

 

Onherkenbaar ingepakt!

Maar het bal begon was echt goed toen iedereen zachtjes in slaap sukkelde. Aangezien ik een lichte slaper ben werd ik al snel tijdens mijn meditatie opgeschrikt door mijn medekampbewoners die bomen aan het zagen waar een houtzagerij uit Canada jaloers op zou zijn geweest. Oordoppen vergeten! niet zo slim dus.

De volgende ochtend bleek dat Justine een andere plek had gezocht om aan het oorverdovende snurklawaai te ontsnappen. Het is even bij me opgekomen om te gaan verkassen, maar ik vond het te koud en zonder contactlenzen zie ik geen klap, dus dit was niet echt een optie. Wanneer de volgende ochtend de zon opkomt is het zo ongeveer 5 uur 's morgens en is het licht prachtig en de goden zij gedankt de wind gaan liggen. Ondanks het feit dat ik me zo dik had ingepakt voel ik overal maar dan ook echt overal het fijne woestijnzand schuren.

Justine in Yoga aktie

Als echt ochtendmens ben ik "wakker" samen met Justine overigens, de rest van de groep is niet zo vlot. Iris zit een beetje slaperig voor zich uit te kijken en verzucht.....Ik ga nog effe pitten. Het kan natuurlijk ook nog aan de kou liggen, dat de rest niet zo vlot is? of is het iets anders? laat ik het maar in het midden laten. Het enthousiasme van Justine werkt aanstekelijk en zij vouwt zich al rap in allerlei yoga bochten. Ik geniet van het ochtendzonnetje en pel laag voor laag weer uit, tot uiteindelijk een zomerhemdje overblijft. Wat een temperatuursverschillen!

Nawamis

De 2e stop in de Sinaï was voor een bezoek aan Nawamis, een hele bijzondere plek. Uit de jeep waait direkt de koude woestijnwind om onze oren. Mijn warme fleece jack ligt in mijn koffertje op het dak van de jeep. Niet echt handig van me om het niet bij de hand te houden. We lopen met z'n allen naar de graven. Wanneer we op een soort van plateau terecht komen, schiet ik in een andere laag van bewustzijn en word ik meegenomen naar het rijk van buitenaardsen, maar ook naar Peru en Mexico. Ik snap er nog geen hout van en ik zie beelden van tempels die ik van mijn levensdagen nog nooit gezien heb. Maar daar blijft het niet bij, opeens beland ik in een school dolfijnen en zij communiceren met me en geven boodschappen. Lichtelijk onthust sta ik daar. Iris had daar ter plekke een ander soort ervaring en terwijl ik Justine aankijk, een Belgische vissendame, blijkt dat wij samen direkt verbinding hadden gemaakt met een andere laag en Justine had een vergelijkbare ervaring. Heel bijzonder, ook om dit met elkaar te kunnen delen.

Annet in het ochtend zonnetje.

De Sinaï is groots en het maakt dat ik me een speldenknop voel in deze enorme woestijn. De energie is zeer krachtig en het kleurenspel is adembenemend. Ieder uur van de dag zie je kleuren van de woestijn veranderen. Onderweg komen we nog een woestijnmuis tegen. Het kleine beestje schoot weg tussen de rotsen. De vossen die er leven zijn net als de muis moeilijk(voor mij) te fotograferen.

Kleine impressie van de hoeveelheid zand. Mijn kat zou een gat in de lucht springen bij het zien van zo'n grote kattenbak. Wanneer we terug komen in Dahab, snel ik onder een hete douche, trek lekker schone kleren aan en duik op het terras met een vers glas limoen. Heerlijk!

Overigens zijn Iris en ik een paar dagen later een ander deel van de Sinaï gaan gaan bezoeken. Wat ons verraste waren de verschillen in energie. Zo is ook de nieuwe reis ontstaan "Balancing Male & Female Energies. Een bijzondere 8 daagse reis van Triade Travel waar we gebruik maken van de mannelijke en de vrouwelijke energie plekken in de Sinaï. De workshops die gegeven worden tijdens deze week sluiten op dit thema aan.